Αν και είναι απέναντι από την Αλεξανδρούπολη (και μόλις 2 ώρες με το καράβι) είχα να πάω από τότε που πήγαινα στο Δημοτικό (μιλάμε για πολλά χρόνια πριν). Φέτος, και με δεδομένο ότι έχω ένα καλό φίλο εκεί, αποφάσισα να “πεταχτώ” για τρείς μέρες.
Η Σαμοθράκη είναι ένα μάλλον παραξεγημένο νησί. Έχει πολλές φυσικές ομορφιές (το βόρειο κομμάτι με την πλούσια βλάστηση και το νότιο με τις παραλίες), γραφικούς νησιώτικους οικισμούς (με πρώτη και καλύτερη τη Χώρα) και φυσικά πολύ πεντανόστιμο και σχετικά φθηνό φαγητό (κυρίως ολόφρεσκο ψάρι και κατσικάκι στα κάρβουνα όπως μόνο οι Σαμοθρακίτες ξέρουν να μαγειρεύουν). Πρέπει να σημειώσω ότι και το ποτό είναι φθηνό (στα περισσότερα καφέ μπαρ οι μπύρες κοστίζουν 2 ευρώ!!!). Αυτοί που έχουν μάθει και προτιμούν το νησί φανατικά είναι οι campers που κυριολεκτικά κατακλίζουν τα 2 οργανωμένα camping του νησιού τα οποία προσφέρουν ιδανικά μέρη για να στήσει κανείς τη σκηνή του (κάτω από πολλά δέντρα με παχιά σκιά και δίπλα στη θάλασσα).
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του νησιού είναι η έλλειψη καλών παραλιών. Καλύτερη με διαφορά είναι η Παχιά Άμμος (που είναι όμως αρκετά μακριά από Χώρα – Καμαριώτισσα) ενώ και ο δρόμος για να την προσεγγίσεις είναι επιεικώς τραγικός…
Αν βρεθείς στο νησί αξίζει μια βόλτα στις Βάθρες (βρες κανένα ντόπιο να ρωτήσεις πως θα φτάσεις γιατί έχουν “ξεχάσει” να βάλουν πινακίδες) και στα Αρχαία του Νησιού (στο ιερό των Μεγάλων Θεών).
Αρκετά με τα λόγια, ώρα για φωτογραφίες.
Το σχετικό σετ του flickr είναι [εδώ].
Μερικές πανοραμικές φωτογραφίες:
και δύο χρήσιμα site σχετικά με τη Σαμοθράκη [εδώ] και [εδώ].
Τέλος ευχαριστώ τον φίλο μου Χαράλαμπο για την φιλοξενία 🙂
