2η Ιστορική Ποδηλατοβόλτα Αλεξανδρούπολης – Θρησκευτικά μνημεία

457 Σήμερα είχα την τύχη να ακολουθήσω με το ποδήλατο μου την 2η Ιστορική Ποδηλατοβόλτα Αλεξανδρούπολης με θέμα τα Θρησκευτικά Μνημεία της πόλης. Ήταν μια πραγματικά καταπληκτική εμπειρία και μια ευκαιρία να μάθω πολλά ιστορικά στοιχεία της αγαπημένης μου πόλης μέσω των κτηρίων της. Το συστήνω σε όλους! Μακάρι να βολέψει να είμαι στην πόλη και στην επόμενη και να την παρακολουθήσω και αυτή.

Τέλος πιστεύω ότι ανάλογες εκδηλώσεις θα πρέπει να διοργανώνονται σε όλες τις πόλεις ώστε να έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι με την πόλη που ζούν και την ιστορία της με έναν τόσο βιωματικό και ευχάριστο τρόπο.

Φωτογραφίες, [εδώ].

Νομός Έβρου – Φωτογραφίες

Μου αρέσει η φωτογραφία και αγαπώ και την πατρίδα μου (Έβρος). Ειδικά φέτος, που για πρώτη φορά μετά από 3 χρόνια, ξεχειμωνιάζω μακριά από τον Βόρειο Έβρο.

Ο Νομός Έβρου είναι μια πολύ ιδιαίτερη περιοχή. Οι περισσότεροι την συνδέουν με το στρατιωτικό και δεν κουβαλούν τις καλύτερες αναμνήσεις. Πολλοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί έχουν κολλήσει στον βόρειο Έβρο (λόγω των ελάχιστων μεταθέσεων τα τελευταία χρόνια) και αντιμετωπίζουν την ζωή εκεί ως αναγκαίο μεσοδιάστημα μέχρι να φύγουν. Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς πέφτει μακριά από οπουδήποτε αλλού και το οδικό δίκτυο (για να φύγεις ή για να έρθεις) είναι με μια λέξη άθλιο.

Το νότιο κομμάτι του νομού με την Αλεξανδρούπολη, την Σαμοθράκη και το Δέλτα του ποταμού Έβρου είναι πολύ εύκολο στο μάτι. Συνήθως αρέσει και είναι το κομμάτι που ξέρει ο κόσμος. Αν σου αρέσει όμως η ιστορία, η φύση και η εξερεύνηση, το βόρειο κομμάτι του νομού (Διδυμότειχο, Σουφλί, δυτικός Έβρος, Ορεστιάδα, Νέα Βύσσα, Τρίγωνο) πιστεύω ότι θα σε αποζημιώσει. Δεν λέω ότι είναι μια περιοχή στην οποία θα μπορούσα να ζήσω για πάντα. Είναι όμως μια περιοχή με τον δικό της μοναδικό χαρακτήρα. Εδώ ο χρόνος κυλά με άλλους ρυθμούς και τα χρώματα είναι τελείως διαφορετικά από τον υπόλοιπο νομό. Ίσως εντονότερα, ίσως πιο φθινοπωρινά….

Αυτά ακριβώς τα χρώματα – τα οποία δεν μπορώ ακριβώς να περιγράψω – αποτυπώνονται στο 23ο τεύχος του περιοδικού Travel Book που κυκλοφόρησε κάπου στον Νοέμβριο του 2013 μαζί με την εφημερίδα “Έθνος”. Δυστυχώς δεν το ήξερα τότε για να το αγοράσω, αλλά βρήκα μόλις χθες μερικές από τις φωτογραφίες του περιοδικού σε ένα blog της περιοχής και πραγματικά με μάγεψαν! Είναι οι ωραιότερες φωτογραφίες της περιοχής που έχω δει ποτέ μου.

Απολαύστε τες …

http://samothrakisnea2.blogspot.gr/2013/11/travel-book_20.html

Βόλτα στη Σαμοθράκη

Αν και είναι απέναντι από την Αλεξανδρούπολη (και μόλις 2 ώρες με το καράβι) είχα να πάω από τότε που πήγαινα στο Δημοτικό (μιλάμε για πολλά χρόνια πριν). Φέτος, και με δεδομένο ότι έχω ένα καλό φίλο εκεί, αποφάσισα να “πεταχτώ” για τρείς μέρες.
Η Σαμοθράκη είναι ένα μάλλον παραξεγημένο νησί. Έχει πολλές φυσικές ομορφιές (το βόρειο κομμάτι με την πλούσια βλάστηση και το νότιο με τις παραλίες), γραφικούς νησιώτικους οικισμούς (με πρώτη και καλύτερη τη Χώρα) και φυσικά πολύ πεντανόστιμο και σχετικά φθηνό φαγητό (κυρίως ολόφρεσκο ψάρι και κατσικάκι στα κάρβουνα όπως μόνο οι Σαμοθρακίτες ξέρουν να μαγειρεύουν). Πρέπει να σημειώσω ότι και το ποτό είναι φθηνό (στα περισσότερα καφέ μπαρ οι μπύρες κοστίζουν 2 ευρώ!!!). Αυτοί που έχουν μάθει και προτιμούν το νησί φανατικά είναι οι campers που κυριολεκτικά κατακλίζουν τα 2 οργανωμένα camping του νησιού τα οποία προσφέρουν ιδανικά μέρη για να στήσει κανείς τη σκηνή του (κάτω από πολλά δέντρα με παχιά σκιά και δίπλα στη θάλασσα).
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του νησιού είναι η έλλειψη καλών παραλιών. Καλύτερη με διαφορά είναι η Παχιά Άμμος (που είναι όμως αρκετά μακριά από Χώρα – Καμαριώτισσα) ενώ και ο δρόμος για να την προσεγγίσεις είναι επιεικώς τραγικός…
Αν βρεθείς στο νησί αξίζει μια βόλτα στις Βάθρες (βρες κανένα ντόπιο να ρωτήσεις πως θα φτάσεις γιατί έχουν “ξεχάσει” να βάλουν πινακίδες) και στα Αρχαία του Νησιού (στο ιερό των Μεγάλων Θεών).
Αρκετά με τα λόγια, ώρα για φωτογραφίες.

Το σχετικό σετ του flickr είναι [εδώ].
Μερικές πανοραμικές φωτογραφίες:

και δύο χρήσιμα site σχετικά με τη Σαμοθράκη [εδώ] και [εδώ].

Τέλος ευχαριστώ τον φίλο μου Χαράλαμπο για την φιλοξενία 🙂

Αλεξανδρούπολη

Εδώ και λίγες μέρες, και με πρόσχημα τις Ευρωεκλογές, είμαι στην Αλεξανδρούπολη. Μια πόλη στην οποία μεγάλωσα και την αγαπώ ιδιαίτερα. Δεν είχα όμως καθόλου φωτογραφίες της στον λογαριασμό μου στο flickr οπότε πήρα την κάμερα και πήγα μια βόλτα στο λιμάνι. Ακολουθεί το (κάπως πρόχειρο αλλά ενδεικτικό) αποτέλεσμα:

Όλο το σετ στο flickr βρίσκεται [εδώ].

Τέλος μερικές πανοραμικές φωτογραφίες από την Αλεξανδρούπολη εδώ, εδώ και εδώ.

Χριστός Ανέστη!

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους, με μια Κρητική μαντινάδα:

Στ’ άσπρο κερί τσ’ Ανάστασης στο Άγιο Φως απάνω, χρυσοκεντώ χίλιες ευχές δώρο να σας τις κάνω… Χριστός Ανέστη!

Πασχαλινός Οβελίας 2009

Φωτογραφία από το ψήσιμο του Πασχαλινού οβελία στο κτήμα του κουμπάρου στην Αλεξανδρούπολη..

Αρπαγή στη Θράκη

Πολλές φορές οι κυριακάτικες εφημερίδες έχουν “κρυμμένες” πολύ σημαντικές ειδήσεις σε μονόστηλα στις τελευταίες σελίδες τους. Αυτό μάλλον συνέβη και την Κυριακή 18/5 στο “Θέμα της Κυριακής” όπου στην σελίδα 61 και σε ένα μονόστηλο υπάρχει άρθρο της Κάτιας Τσεμπερτζή με τίτλο “Αρπαγή στη Θράκη” και θέμα μια καινούργια πρόκληση της Τουρκικής πλευράς στην Θράκη. Πιο συγκεκριμένα στις 15 Απριλίου του 2008 οι Τούρκοι επιχωμάτωσαν την παλιά κοίτη του ποταμού Έβρου δημιουργώντας αυθαίρετα νέα δεδομένα στην περιοχή των συνόρων. Ενώ, μέχρι πριν λίγο καιρό, ο ποταμός Έβρος έρεε μεταξύ δύο νησίδων (μιας Ελληνικής και μιας Τουρκικής) σήμερα οι δύο αυτές νησίδες, με την αλλαγή της ροής του ποταμού, γίνανε μια!!! Και προκύπτει το ερώτημα: Μήπως μεθοδεύουν τα επόμενα Ίμια;

Και εμείς τι κάνουμε; Η απάντηση είναι τίποτα πέρα από τα τυπικά. Και το τυπικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι μια έγγραφη διαμαρτυρία από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης προς την Νομαρχία Ανδριανούπολης (η οποία φαντάζομαι που θα κατέληξε και επιπλέον δεν βρήκα στο site της Περιφέρειας). Το θέμα πέρασε δυστυχώς στα ψιλά και στην Ελλάδα και με προβληματίζει η έλλειψη οποιασδήποτε οργανωμένης πολιτικής της χώρας μου για την περιοχή στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα και τα διαρκώς διογκούμενα προβλήματα της.