Μετά από 3 υπέροχα χρόνια στη Λέσβο ήρθε η ώρα να την αποχαιρετήσω… Οι τελευταίες μέρες ήταν λίγο περίεργες. Άλλες φορές χαιρόμουν που φεύγω άλλες φορές λυπόμουν για αυτά που αφήνω πίσω. Η ουσία είναι ότι πέρασα 3 αξέχαστα χρόνια εδώ και το γεγονός ότι είχα πλήρη συνείδηση ότι περνούσα μια από τις ομορφότερες περιόδους της ζωής μου με έκανε να τα απολαύσω ακόμη περισσότερο.
Μερικές φορές αισθάνομαι σαν να ήταν χθες που πατούσα για πρώτη φορά το πόδι μου στο νησί (Οκτώβριος 2005) και άλλοτε αισθάνομαι σαν να είμαι εδώ τουλάχιστον για 10 χρόνια. Ένα μεγάλο και πάντα ευχάριστο ταξίδι. Από την πρώτη χρονιά της χαράς για τον διορισμό και της απόλυτης ξενοιασιάς στη δεύτερη των έντονων συναισθημάτων και της συναισθηματικής ωρίμανσης και τέλος στην τρίτη του μεταπτυχιακού και της αναμονής για επιστροφή στη στεριά.
Γύρισα το νησί από άκρη σε άκρη, έβγαλα άπειρες φωτογραφίες, γνώρισα και συνεργάστηκα με πολλούς ανθρώπους από εδώ και μάλλον μπορώ να πω ότι ως ένα βαθμό έπιασα τον ρυθμό του νησιού, το ένοιωσα και θα κουβαλάω για πάντα ένα κομμάτι του μέσα μου. Σήμερα μου φαίνεται τελείως αδύνατο ότι θα ξεχάσω τα τρία υπέροχα χρόνια που πέρασα εδώ και τους ανθρώπους που γνώρισα σε αυτή τη διαδρομή. Η Λέσβος θα είναι για πάντα μέσα στην καρδιά μου, θα είναι το νησέλι μου, και σίγουρα θα επιστρέψω κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον, κάποιο καλοκαίρι διακοπές, για να την γυρίσω και πάλι και για να ξαναθυμηθώ όλες τις υπέροχες στιγμές που έζησα εδώ…