Το μεγαλύτερο πανηγύρι της Λέσβου είναι αναμφισβήτητα αυτό του Ταξιάρχη στον Μανταμάδο. Μπορεί οι περισσότεροι, εκτός νησιού, να γνωρίζουν τον Άγιο Ραφαήλ αλλά για τους ντόπιους ο Ταξιάρχης είναι πάντα σε πρώτη μοίρα. Για να τιμήσουν την μνήμη του, ξεκινούν με τα πόδια απ’ όπου και αν βρίσκονται στο νησί για να φθάσουν στο μοναστήρι στον Μανταμάδο.
Το πανηγύρι διαρκεί 3 μέρες απο Παρασκευή μέχρι και Κυριακή και είναι ίσως ΤΟ γεγονός του νησιού. Στα σχεδόν 2 χρόνια που βρίσκομαι εδώ δεν θυμάμαι να έχω δει πουθενά αλλού περισσότερο κόσμο απ’οτι στο πανηγύρι του Ταξιάρχη. Πέρυσι είχα πάει με το αυτοκίνητο και είχα πραγματικά εντυπωσιαστεί από τον κόσμο που περπατούσε στην άκρη του δρόμου με προορισμό το μοναστήρι. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι, γέροι όλοι με μια τσάντα στον ώμο και στα μεγάλες λαμπάδες στα χέρια… Φέτος είπαμε, με την κοπέλα μου, να ακολουθήσουμε το ρεύμα των προσκυνητών και να περπατήσουμε ώς τον Μανταμάδο αφήνοντας το αυτοκίνητο στην Θερμή.
Εκκίνηση απο Θερμή λοιπόν και προορισμός ο Μανταμάδος.
Συνολική απόσταση 23 χλμ. Φορτώσαμε λοιπόν τις τσάντες μας με νερό, σοκολάτες και άλλα φαγώσιμα, βάλαμε φόρμες, αθλητικά παπούτσια, παρκάραμε το αυτοκίνητο στις 3.50 το πρωί στην Θερμή και ξεκινήσαμε.
Κρύο δεν είχε ιδιαίτερο παρά μόνο υγρασία λόγω του ότι ο δρόμος είναι δίπλα στην θάλασσα. Παρά το προχωρημένο της ώρας η κίνηση στο ρεύμα προς Μυτιλήνη ήταν αρκετά μεγάλη και κάθε φορά που περνούσαν αυτοκίνητα ή λεωφορεία αναγκαζόμασταν να σταματάμε γιατί δεν είμασταν σίγουροι οτι θα μας έβλεπαν μέσα στην νύχτα αλλά και γιατί τα φώτα τους σχεδόν μας τύφλωναν.
Κάθε φορά που συναντούσαμε πινακίδα βγάζαμε την φωτογραφική μηχανή και αποθανατίζαμε το γεγονός!!!
Μανταμάδος 18 χλμ
Μανταμάδος 17 χλμ
Σκάλα Ν. Κυδωνιών – Μανταμάδος 15 χλμ (5.20 πμ)
Στις 6.15πμ είχε αρχίσει σιγά σιγά να ξημερώνει 
και κάναμε την πρώτη μας στάση το εκκλησάκι του Αγ. Φανουρίου. Οι εικόνες που βλέπαμε όσο ξημέρωνε ήταν καταπληκτικές 
και η φωτογραφική μηχανή πήρε “φωτιά”… 
Ορισμένοι προσκυνητές μάλιστα για να έχουν extra ενέργεια για την διαδρομή κατέφυγαν σε μη φυσικές λύσεις 
σε αντίθεση με μας που καταφύγαμε σε πλήρως φυσικές λύσεις (βλέπε φυστικοβούτυρο 😛 ).
Στις 7.40πμ ήμασταν στα 5 χλμ απο Μανταμάδο και τα πόδια μας είχανε αρχίσει να διαμαρτύρονται εντονότατα… Κάπου εκεί συναντήσαμε και μερικούς καβαλάρηδες που επέστρεφαν απο Μανταμάδο 
και ξεχαστήκαμε για λίγο (αλλά μόνο για λίγο)…
Το τοπίο ήτανε πανέμορφο, το αποθανατίζαμε σε κάθε ευκαιρία 
αλλά ο δρόμος ήτανε ακόμη μακρύς 
Παρόλο που ήμασταν πολύ κοντά πλέον, κάναμε μία ακόμη στάση για να ξεκουράσουμε για λίγο τα ταλαιπωρημένα μας πόδια, να πιούμε λίγο νερό 
και να βγάλουμε μερικές ακόμα φωτογραφίες 
Στις 9.00πμ ήμασταν πολύ χαρούμενοι γιατί είχαμε φτάσει επιτέλους στον Μανταμάδο, όπως φανερώνουν άλλωστε και οι επόμενες φωτογραφίες 😉 
Μετά απο λίγη ώρα είχαμε φτάσει και στο μοναστήρι 
Δυστυχώς είχε τόσο μεγάλη ουρά και δεν μπορέσαμε να προσκυνήσουμε… Οπότε φάγαμε (με μεγάλη όρεξη) τους λουκουμάδες μας, χαζέψαμε λίγο στους πάγκους των πλανόδιων πωλητών, μαζέψαμε τα κομμάτια μας, μπήκαμε στο λεωφορείο και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής…
Καταπληκτική εμπειρία!!!
Ξα πολύ καλή η ταρζανιά που κάνατε και επιτέλους ένα post, με fotos! lol πάντως με το κουράγιο σας!
Για να σε ξενερώσω όμως, τσέκαρε εδώ, τα video του τύπου.
http://www.wherethehellismatt.com/
Μπορεί να είναι ότι ο πιο ηλίθιος χορός που έχω δει, να ήταν το τελευταίο που θα σκεφτόμουνα σχετικά με κάποιο ταξίδι, αλλά respect στον τύπο. Ήχος, concept εξαιρετικά…