Πριν γράψω οτιδήποτε άλλο πρέπει να ομολογήσω οτι είμαι παιδί της πόλης. Γεννήθηκα σε μια μεγάλη πόλη, μεγάλωσα σε αυτήν, σπούδασα και δούλεψα σε μία ακόμα μεγαλύτερη και διορίστηκα σε μια τυπική επαρχιακή πόλη…
Σήμερα χρειάστηκε για μια δουλειά να πάω σε ένα χωριό και σαν τυπικό παιδί της πόλης όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής … χάθηκα … Βρέθηκα μέσα σε ένα μικρό χωριουδάκι, απο αυτά που βλέπεις ελάχιστα γεροντάκια στην πλατεία, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα πως θα επιστρέψω. Το γεροντάκι που βρήκα και ρώτησα προφανώς δεν ήξερε να με βοηθήσει και με έστειλε σε λάθος δρόμο… Αυτό όμως δεν έχει απολύτως καμμία σημασία γιατί στο τέλος μου έδωσε και την ευχή του “… στο καλό παιδί μου..”.
Ε όχι και παιδί της πόλης. Α ρε Αλεξανδρουπολίτες πρωτευουσιάνοι! 😛