Μου αρέσει η φωτογραφία και αγαπώ και την πατρίδα μου (Έβρος). Ειδικά φέτος, που για πρώτη φορά μετά από 3 χρόνια, ξεχειμωνιάζω μακριά από τον Βόρειο Έβρο.
Ο Νομός Έβρου είναι μια πολύ ιδιαίτερη περιοχή. Οι περισσότεροι την συνδέουν με το στρατιωτικό και δεν κουβαλούν τις καλύτερες αναμνήσεις. Πολλοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί έχουν κολλήσει στον βόρειο Έβρο (λόγω των ελάχιστων μεταθέσεων τα τελευταία χρόνια) και αντιμετωπίζουν την ζωή εκεί ως αναγκαίο μεσοδιάστημα μέχρι να φύγουν. Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς πέφτει μακριά από οπουδήποτε αλλού και το οδικό δίκτυο (για να φύγεις ή για να έρθεις) είναι με μια λέξη άθλιο.
Το νότιο κομμάτι του νομού με την Αλεξανδρούπολη, την Σαμοθράκη και το Δέλτα του ποταμού Έβρου είναι πολύ εύκολο στο μάτι. Συνήθως αρέσει και είναι το κομμάτι που ξέρει ο κόσμος. Αν σου αρέσει όμως η ιστορία, η φύση και η εξερεύνηση, το βόρειο κομμάτι του νομού (Διδυμότειχο, Σουφλί, δυτικός Έβρος, Ορεστιάδα, Νέα Βύσσα, Τρίγωνο) πιστεύω ότι θα σε αποζημιώσει. Δεν λέω ότι είναι μια περιοχή στην οποία θα μπορούσα να ζήσω για πάντα. Είναι όμως μια περιοχή με τον δικό της μοναδικό χαρακτήρα. Εδώ ο χρόνος κυλά με άλλους ρυθμούς και τα χρώματα είναι τελείως διαφορετικά από τον υπόλοιπο νομό. Ίσως εντονότερα, ίσως πιο φθινοπωρινά….
Αυτά ακριβώς τα χρώματα – τα οποία δεν μπορώ ακριβώς να περιγράψω – αποτυπώνονται στο 23ο τεύχος του περιοδικού Travel Book που κυκλοφόρησε κάπου στον Νοέμβριο του 2013 μαζί με την εφημερίδα “Έθνος”. Δυστυχώς δεν το ήξερα τότε για να το αγοράσω, αλλά βρήκα μόλις χθες μερικές από τις φωτογραφίες του περιοδικού σε ένα blog της περιοχής και πραγματικά με μάγεψαν! Είναι οι ωραιότερες φωτογραφίες της περιοχής που έχω δει ποτέ μου.
Απολαύστε τες …
http://samothrakisnea2.blogspot.gr/2013/11/travel-book_20.html